ΜΟΝαχικΟΣ

          Κάποτε μου είχαν πει ότι το να είσαι μοναχικός έχει διαφορά από το να είσαι μόνος.
Μου είπαν ότι ο μόνος πραγματικά πονάει. Ίσως να φοβάται τη μοναξιά. Ίσως να φοβάται τον εαυτό του, και να μην θέλει να αφήνει τις σκέψεις του να τον παρασέρνουν στο σκοτάδι. Όπως άλλωστε είναι γνωστό, όσο πιο πολύ σκέφτεσαι τόσο λιγότερο χαμογελάς. Ή ίσως να έχει φτάσει στο σημείο να εξαρτάται τόσο πολύ από τους άλλους, που ακόμα και με την παραμικρή έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας γύρω του νιώθει ανασφάλεια, ακόμα και φόβο, κυρίως επειδή δεν θέλει να νιώσει υπεύθυνος για τον εαυτό του.
  Αντιθέτως, λέει, ο μοναχικός είναι χαρούμενος στη μοναξιά του. Ίσως να μην χρειάζεται τίποτα άλλο από ένα καλό βιβλίο και μια ζεστή κούπα καφέ. Ξέρει ότι κανείς πραγματικά δεν νοιάζεται, και έχει φτάσει στο σημείο να μην τον νοιάζει. Έχει καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είσαι αποδεκτός και βαρέθηκε να προσπαθεί να είναι μέλος της μάζας. Ξέρει επίσης ότι είναι απλά εκείνος και ο εαυτός του απέναντι στη ζωή.

     Ναι, όλα αυτά ισχύουν. Αλλά ξέρεις κάτι; 

                                         Καταλήγεις να είσαι μοναχικός επειδή είσαι μόνος.

"Without you I'm nothing" λέει το κομμάτι...

Πώς είναι δυνατόν να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς εσένα; Χωρίς αυτό το πρωινό "καλημέρα" που αδημονώ όλο το βράδυ να ακούσω; Χωρίς τις κατσάδες σου επειδή -πάλι- σε έκανα να περιμένεις; Χωρίς το χαμόγελο σου; Χωρίς αυτά τα υπέροχα μάτια που λάμπουν όταν με κοιτάνε; Χωρίς αυτό το χάος που συμβαίνει στο στομάχι μου όταν με φιλάς; Χωρίς το άρωμά σου; Χωρίς τα "Σ'αγαπώ" σου;

Ναι, γίνεται το ξέρω. 

    Αλλά δεν θα είναι ζωή. Απλώς επιβίωση.. 

Αλλόκοτο ξελόγιασμα σαν να λαμπρύνει την απογευματινή παλίρροια. Θα το δεχτώ στο πλάι σου. Τέτοια φαντασία λες και κάνει το συναίσθημα να γλιστράει. Θα τη δεχτώ στο πλάι σου. Είναι χάλια η σύναψη της στιγμής και πόσα ψέμματα γεννάει. Θα τη δεχτώ στο πλάι σου. Η πολλή υγρασία τσαλακώνει το δέρμα και το μεταλλάσσει. Θα τη δεχτώ στο πλάι σου τικ - τοκ τικ - τικ - τικ - τικ - τικ – τοκ Είμαι βρώμικος, ένας ανήθικος Και κάθε φορά που βράζεις από θυμό, φαίνεται να χάνω τη δύναμη του λόγου, Ξεγλιστράς σιγά σιγά και δε σε φτάνω. Με ωριμάζεις σαν δέντρο αειθαλές, Δεν έχεις δει εμένα τον μοναχικό – ποτέ Εγώ... Αρπάζω το πλάνο, το περιστρέφω στις άκρες σου. Εγώ... Πέφτω. Χωρίς εσένα , είμ' ένα τίποτα. Χωρίς εσένα , είμ' ένα τίποτα. Χωρίς εσένα , είμ' ένα τίποτα. Αρπάζω το πλάνο, το περιστρέφω στις άκρες σου.Χωρίς εσένα, είμαι απολύτως ένα τίποτα.

Strange infatuation seems to grace the evening tide. I'll take it by your side. Such imagination seems to help the feeling slide. I'll take it by your side. Instant correlation sucks and breeds a pack of lies. I'll take it by your side. Oversaturation curls the skin and tans the hide. I'll take it by your side. tick - tock [x3] tick - tick - tick - tick - tick - tock I'm unclean, a libertine And every time you vent your spleen, I seem to lose the power of speech, Your slipping slowly from my reach. You grow me like an evergreen, You never see the lonely me at all I... Take the plan, spin it sideways. I... Fall. Without you, I'm Nothing. Without you, I'm nothing. Without you, I'm nothing. Take the plan, spin it sideways. Without you, I'm nothing at all. Without you I'm nothing.   I am something.       But not someone.