ΜΟΝαχικΟΣ

          Κάποτε μου είχαν πει ότι το να είσαι μοναχικός έχει διαφορά από το να είσαι μόνος.
Μου είπαν ότι ο μόνος πραγματικά πονάει. Ίσως να φοβάται τη μοναξιά. Ίσως να φοβάται τον εαυτό του, και να μην θέλει να αφήνει τις σκέψεις του να τον παρασέρνουν στο σκοτάδι. Όπως άλλωστε είναι γνωστό, όσο πιο πολύ σκέφτεσαι τόσο λιγότερο χαμογελάς. Ή ίσως να έχει φτάσει στο σημείο να εξαρτάται τόσο πολύ από τους άλλους, που ακόμα και με την παραμικρή έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας γύρω του νιώθει ανασφάλεια, ακόμα και φόβο, κυρίως επειδή δεν θέλει να νιώσει υπεύθυνος για τον εαυτό του.
  Αντιθέτως, λέει, ο μοναχικός είναι χαρούμενος στη μοναξιά του. Ίσως να μην χρειάζεται τίποτα άλλο από ένα καλό βιβλίο και μια ζεστή κούπα καφέ. Ξέρει ότι κανείς πραγματικά δεν νοιάζεται, και έχει φτάσει στο σημείο να μην τον νοιάζει. Έχει καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είσαι αποδεκτός και βαρέθηκε να προσπαθεί να είναι μέλος της μάζας. Ξέρει επίσης ότι είναι απλά εκείνος και ο εαυτός του απέναντι στη ζωή.

     Ναι, όλα αυτά ισχύουν. Αλλά ξέρεις κάτι; 

                                         Καταλήγεις να είσαι μοναχικός επειδή είσαι μόνος.